بااين حال با گذشت 17 سال هنوز تصور پايان کامل آن دشوار است. در اين 17 سال ، دو جنگ خونبار در چچن رخ دادند که جنگ دوم علي رغم کشته شدن رهبران اصلي جدايي طلبان چچن به صورت چريکي و تروريستي پراکنده ادامه دارد و حتي هر از چند گاه جمهوري هاي مجاور آن نيز دستخوش حملات خشونت بار مي شوند.

جمهوري چچن به زانو درآمده ، بدون اميد و بدون آينده و ارتش روسيه کماکان در اين جمهوري جدايي طلب که به يک سرزمين «ناکجاآباد» تبديل گرديده حضور دارد ، حضوري که به نظر مي رسد پايان نخواهد داشت.

جوهر دودايف ژنرال سابق شوروي در سال 1991 ميلادي استقلال جمهوري چچن را اعلام کرده بود.

در سال 1994 ميلادي دودايف رئيس جمهور چچن بود و بوريس يلتسين قدرت را در کرملين در دست داشت.

جمهوري چچن به يک معضل براي مسکو تبديل شده بود. بوريس يلتسين به جاي پيش گرفتن راه مذاکره تصور کرد يک «جنگ کوچک پيروزمندانه» موقعيتش را در مقابل مخالفان تحکيم مي کند.

در روز 11 دسامبر سال 1994 ميلادي ، روس ها تصور مي کردند با ورود نيروهاي ارتش روسيه ، چچن ها همگي تسليم مي شوند.

در حالي که استقلال طلبي چچن ها يک ريشه تاريخي دارد که به قرن نوزدهم و پس از اشغال اين سرزمين توسط روسيه تزاري بازمي گردد.

در عين حال ، استالين ديکتاتور شوروي در جنگ جهاني دوم کليه ساکنان جمهوري چچن و همسايگان اينگوش آنها را از سرزمين آبا اجدادي به استپ هاي سرد و بي آب و علف آسياي مرکزي تبعيد کرد.

در جريان اين تبعيد 13 ساله که تا مرگ استالين دوام داشت ، اغلب آنها جان خود را از دست دادند و پس از مرگ استالين دولت وقت شوروي وقتي اجازه بازگشت آنها را به زادگاهشان داد ، تعداد اندکي از آنها دوباره توانستند کوه هاي سرسبز وطنشان را به چشم ببينند.

در جنگ نخست چچن که با بي تدبيري بوريس يلتسين آغاز شد و مدت 20 ماه از سال 1994 تا 1996 ادامه داشت حدود 80 هزار غيرنظامي کشته شدند و جنگ با ناکامي روسيه خاتمه يافت.شهر گروزني به يک ويرانه تبديل شد.

سرزمين ويران شده چچن به صورت دو فاکتو استقلال يافت و اصلان مسخادوف که پس از کشته شدن جوهر دودايف به رياست جمهوري رسيده بود ، قدرت را دردست داشت.

در سال 1999 ميلادي ، ولاديمير پوتين که در آن زمان نخست وزير روسيه بود پس از يک موج حملات مشکوک که به چچن ها نسبت داده شد اما زمزمه هايي در مورد دست داشتن سرويس امنيتي فدرال روسيه در اين حملات رواج دارد ، بار ديگر تانک هاي ارتش کرملين را به ويرانه هاي جمهوري جدايي طلب چچن اعزام کرد.

آنگاه جنگ دوم چچن آغاز شد. يک نسل کامل از جوانان چچن فقط شاهد مرگ و رنج والدين ، کودکان ، برادران و خواهران خود بوده اند.

در اين ميان نيروهاي روسي نيز متحمل تلفات زيادي شده اند. با اين حال ، دو گروه از اين جنگ خونين و ضد بشري سود بردند ، گروه هاي افراطي چچن از اين جنگ براي پيشرفت مقاصد خود استفاده کرده و مقامات فاسد روسيه و باندهاي مافيايي در اين کشور که از بودجه هنگفت نظامي و بدون نظارت جيب هاي خود را پر کردند.

به اين ترتيب ، در روز 11 دسامبر سال 1994ميلادي 3 لشکر زرهي روسيه به سوي شهر گروزني مرکز جمهوري استقلال طلب چچن هجوم مي برند.

اين آغاز يک جنگ خونبار و ضدبشري بود. 17 سال بعد ، اين پرسش که «چرا اين جنگ آغاز شد؟» توسط پرسش ديگري که دردآورتر است ، محو گرديد «رنج مردم چچن چه زماني خاتمه مي يابد؟»...

برگرفته از :

http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100893361936